Mijn naam is Stefanie. 

 

Ik ben opgegroeid in een evangelische kerk. Ik vond het altijd leuk om naar de kerk te gaan, vooral omdat ik veel vrienden en vriendinnen had in de kerk. Ik dacht er nooit over na waarom wij als familie samen naar de kerk gingen. Ik was nog jong dus ik ging gewoon mee. 

​

In 2009 vertelden mijn ouders mij dat wij naar China gingen verhuizen. Wij gingen daarnaartoe als missionarissen en namen een kerk over. Ik begon daarover na te denken: 'waarom gaan we naar China?'. Want ik snapte niet waarom zij naar een vreemd land wilden gaan voor een God die ik niet zag. 

 

Eenmaal in China aangekomen begon ik te zien waarom mijn ouders deze God dienden. Zelf had ik nooit een ervaring met God gehad, ik snapte wel wie Hij was en dat Hij aan het kruis was gestorven voor mijn zonden, maar ik kon maar niet geloven dat het echt was want ik zag Hem niet persoonlijk. 

 

Mijn ouders hebben ons als kinderen altijd een eigen keus gegeven, omdat God ons als mensen ook een eigen keuze geeft. In 2010 maakte ik een keus om mijn zonden achter te laten en God te volgen, want wat had ik te verliezen? Ik voelde niks na het gebed, maar na een tijdje ging ik God ervaren in mijn eigen leven.

 

Van kleins af aan had ik problemen met gevoelens van angst en minderwaardigheid. Ik ging hier tegenin bidden en ik ervaarde een rust, blijdschap en een liefde die ik nog nooit in mijn toen 13-jarige leven had ervaren. Wij woonden nog in China en ik zag mensen die door Gods genade zijn genezen. Ik had nog steeds moeilijkheden in mijn leven maar ik wist wel dat God bij mij was. Ik ga wekelijks naar de kerk en ben God dankbaar dat ik voor Hem mag leven. 

God houdt van u en heeft een plan voor uw leven. Ik ben erg dankbaar dat ik die keuze heb gemaakt en dat God mij heeft vergeven door Zijn genade. U kunt ook deze keuze maken en u zult een ware blijdschap en rust krijgen in uw leven.